Campaneto(-dis-Aup)
Campanula alpestris
Campanulaceae
Noms en français : Campanule des Alpes, Campanule alpestre.
Descripcioun :Pichoto pèr la taio, mai grando pèr li flour, aquesto campaneto que trachis sus li pendis roucaious d'auto mountagno. Coulouniso lis esboudèu e li roubino emé sis estouloun. Douno proun de rouseto esterlo.
Usanço :Couneissèn pas d'usanço particuliero pèr aquelo planto. Escriéure au site se n'en sabès mai.
Port : Erbo
Taio : 2 à 10 cm
Fueio : alterno
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Campanula
Famiho : Campanulaceae
Ordre : Asterales
Coulour de la flour :
Bluio
Petalo : 5
Ø (o loungour) flour : 3 à 4 cm
Flourido :
Estiéu
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 1700 à 2600 m
Aparado : Noun
Remarco : Endemico dis Aup
Juliet à avoust
Liò : Esboudèu
- Clapas
- Roubino de mountagno
Estànci : Subaupen à Aupen
Couroulougi : Ouroufito-Sud-Ouèst-Aupenco
Ref. sc. : Campanula alpestris All., 1773
Eclipto
Eclipta prostrata
Asteraceae Compositae
Noms en français : Éclipte blanche, Mahakanni.
Descripcioun :Planto de l'an pulèu raro en Prouvènço que nous vèn d'Asìo (levant). Trachis sus li ribo d'aigo. L'eclipto rebalo au sòu, fai de flour coumpausado pulèu pichoto ; li fueio soun óupousado ço qu'èi proun rare encò lis asteraceae.
Usanço :L'eclipto fai partido de la farmacìo tradiciounalo chinese. Ei proun vertuouso, saro li car, sougno li mau de fege, li plago, e en generau èi bon contro li proublèmo de pèu, e mai enca. Pamens sèmblo pulèu utilisado pèr tencha li chevu que caup un coulouraire naturau negre.
Port : Erbo
Taio : Pancaro entresigna
Fueio : óupousado
Tipe bioulougico : Teroufite
Cicle bioulougico : Planto de l'an
Gènre : Eclipta
Famiho : Asteraceae
Famiho classico : Compositae
Coulour de la flour :
Blanco Jauno
Petalo : >6
Ø (o loungour) flour : Pancaro entresigna
Flourido :
Estiéu - Autouno
Sòu : Ca
Autour basso e auto :
Pancaro entresigna
Aparado : Noun
Liò : Ribiero
- Palun
- Risiero
Estànci : à Coulinen
Couroulougi :
Pancaro entresigna
Ref. sc. : Eclipta prostrata (L.) L., 1771